laatste dagen in Tlayacapan en Mexico-City+bedankt

Beste lezers !

Zo, ondertussen ben ik al anderhalve week op Belgische bodem aangekomen. Sinds mijn thuiskomst heb ik me nog niet verveeld, want ik ga weer trouw naar de lessen van Cimic (intercultureel management) en ben begonnen aan mijn kijk- en doestage in het onderwijs. Op iets kleinere schaal blijf ik mijn reizende levensstijl verder zetten: grootouders werden bezocht in Brasschaat, Lisen (mijn nicht), Gunter en hun dochtertje Marie werden opgezocht in Wortegem-Petegem, voor een vergadering reisde ik drie uur heen en drie uur terug naar Amersfoort in Nederland, nog even snel een drankje met Ytsje in Utrecht, op naar de lessen in Mechelen, stage lopen voor de lerarenopleiding in Lier en Mechelen, vrijdagnamiddag naar Geel voor een etentje met Tine, een vriendin van ergo, gisteren een verjaardagsfeestje in Antwerpen,… Jullie zien stilzitten zit niet echt in mijn bloed.

De souvenirtjes worden uitgedeeld en m’n kamer wordt ingekleed met Latijns-Amerikaanse accenten zoals postkaartjes, beeldjes, boekjes, doosjes,… Contacten worden verdergezet per mail, sms of via facebook. En zo kan ik wat zo ver weg is, toch ook een beetje lekker dichtbij houden.

Ik zal jullie kort vertellen over de laatste dagen van mijn reis en als afsluiter wil ik jullie en nog een heleboel andere mensen graag bedanken voor het volgen en mee mogelijk maken van mijn reis.

Mijn laatste blogbericht ging over mijn laatste periode in Guatemala en over mijn verblijf in Mexico. Na twee weken in Guadelajara en omstreken te hebben doorgebracht, reisde ik met de bus naar Mexico-City om bij mijn familie langs papa’s kant terecht te komen. De eerste vier dagen brachten we door in hun buitenverblijf in Tlayacapan. Dit huis is in een rustig gebied gelegen (zeker in vergelijking met een hoofdstad) en hierdoor ideaal om tot rust te komen. We namen rustig de tijd om samen te eten, te kaarten of samen een film te kijken. Verder genoot ik van het zonnetje, het zwembad, het uitlezen van mijn boek, … Ik genoot na van de avonturen die ik beleefd had en bereidde me alvast psychologisch voor op de bezigheden die me nog te wachten stonden.

Weer in de hoofdstad aangekomen gingen we taco’s (opgerolde gevulde tortilla’s (uitgesproken als torijas)) eten in een taqueria, want toegegeven de lekkerste tortilla’s vind je niet in Guatemala maar in Mexico. Dit was dus iets waar ik al lang naar uitkeek! De tortilla’s worden gevuld met vlees, groentjes en pikante sausjes. Vaak kan je ze grotendeels zelf beleggen, ideaal want vaak is een druppel van zulke sausjes al genoeg voor mij om het serieus warm te krijgen van de pikante smaak.

Op maandag maakte ik met een Turibus (zo’n openluchtbus met koptelefoons waar informatie in verschillende talen wordt gegeven) een tour door de hoofdstad. Het was prachtig weer en het was wel aangenaam om op een rustige manier verschillende zichten van de stad te zien, al was de gemiddelde leeftijd van de passagiers wel net iets ouder dan de mijne:). Ik had een plastieken armbandje gekregen, waardoor ik op de stoppunten kon afstappen en weer op een volgende bus kon opstappen voor één vast bedrag. Ik maakte een stop in de wijk Nuevo Leon om er een pannenkoek te eten op een gezellig terrasje en maakte een stop aan de winkelstraat en de Zocalo (het grote historische plein van Mexico-City waar je ook een reusachtig grote vlag kan vinden). ’s Avonds werd ik om half 10 opgehaald door Gus, de Mexicaanse vriend van Conni (een Chileense vriendin uit de middelbare school, zie eerdere reisverslagen). Ik had Gus nog nooit ontmoet en kende hem enkel van verhalen. Het contact verliep van de eerste moment erg vlot! Vanaf de eerste minuten in de auto waren we al in dialoog over Chili, Mexico, onze gemeenschappelijke vriendin Conni, onze dagelijkse bezigheden,… Gus en ik gingen op bezoek bij zijn papa en gingen later iets drinken op een terrasje. Ik blijf afspreken met lokale mensen de beste manier vinden om meer over een land te weten te komen. Je krijgt altijd zo’n leuke weetjes te horen. We bleven tot de late uurtjes praten op het terras en wanneer dat ging sluiten, verhuisden we naar een mooi uitkijkpunt over de stad om de avond af te sluiten.

Op dinsdag wandelde ik naar het World Trade Center van Mexico-City en ging ik naar het hoogste verdiep waar een taverne was. Het was een erg bijzondere taverne want vanuit dit punt had je een prachtig zicht over de enorme stad, bovendien waren alle tafels en stoelen op een mega-schijf geplaatst die op een laag tempo cirkels draaide waardoor je steeds een ander uitzicht te zien kreeg. De drankjes zijn er niet goedkoop, maar het is toch zeker een aanrader!

In de namiddag ging ik samen met tante Consuelo en Ilse naar een winkelcentrum om er Spaanstalige cd’s en dvd’s te kopen, ideaal als herinnering aan de reis en een leuke bezigheid voor in het vliegtuig.

Op mijn laatste avond had ik opnieuw afgesproken met Gus. Dit maal zou ik zijn vrienden kunnen ontmoeten. Het was moeilijk om een leuk cafeetje te vinden dat op dinsdagavond open is en zo kwamen we uiteindelijk bij de bootjes van Xochimilco (uitgesproken als sotsjimilko) terecht. De bootjes van Xochimilco zijn houten bootjes versierd met schilderwerken van prachtige kleurrijke bloemen die overdag vooral bij toeristen erg populair zijn. We huurden zo’n bootje met een bestuurder en deden een tour van anderhalf uur. Met een hapje en een drankje erbij (zelf meegebracht) en de houten banken en tafels die standaard in de boot stonden, leek het een drijvend cafeetje. Een bijzondere activiteit voor een bijzonder moment, want de volgende dag zou de terugreis naar België beginnen.

De terugreis naar huis is erg vlot verlopen. Er was een overstap in Miami en in Londen en ik was iedere keer erg tevreden als ik mijn trekkersrugzak bij de bagage naar buiten zag komen. Na 17 uur onderweg zijn, kwam ik op Belgische bodem aan.

Zoals als eerder aangekondigd wil ik nog enkele mensen bedanken. Volgende bedanking schreef ik toen ik in de taverne op de hoogste verdieping van het World Trade Center zat in Mexico-City met het uitzicht op de prachtige stad, maar met mijn gedachten op plekken over heel Latijns-Amerika:

Ik wil graag Pieter en Sander bedanken voor de gezellige start in Lima (en Cuzco), jullie gaven me het vertrouwen dat alleen reizen erg prettig kan zijn. Merci, Joke voor alle goede zorgen in Peru en het leuke reisgezelschap naar Chili !!!

Dankjewel Conni voor de onvergetelijke tijd in Chili !!! Het was super om samen de feesten te vieren en jouw vrienden en familie te leren kennen. We kijken er naar uit om je zo snel mogelijk weer in België te verwelkomen!

Gracias a Asne, Philsa y Christian por ser compañeros de viaje en Copacabana y La Paz. ¡Me gusto mucho conversar con ustedes! ¡Nos vemos pronto!

Duizend keer dank aan Caras Alegres voor de leuke en leerrijke stage! Merci Annemarie voor het leuke reisje, de goede begeleiding, het enthousiasme, … ! Gracias a todas mis colegas (Ruth, Ofelia, Cati, Andrea,...) por la ayuda cada dia!

I will never forget Jade, Nele, Eefje, Alec, Niobe, Myriam, Julia, Blanca,… Guatemala zou niet hetzelfde zijn geweest zonder jullie!

Eline, het was heel tof om je woon- en werkleven in Guadelajara te leren kennen! Bedankt voor alle leuke uitstapjes.

Jan, Ilse, tante Consuelo en nonkel Stef, ik had me geen betere afsluiter kunnen voorstellen. Het was heerlijk uitrusten op het buitenverblijf en in Mexico-City! Bedankt voor alle goede zorgen!

Last but not least: bedankt aan alle vrienden en familie die me gesteund hebben bij mijn reis en stage. Jullie maken het mogelijk dat ik vandaag weer kan verder gaan waar ik vier maanden geleden gestopt ben.

Xxx

Annelore