van Peru naar Guatemala + terug in Xela!+ Semuc C.

Beste lezers,

Het is weer zover, ik zit weer in de bus en dus weer even tijd om jullie een berichtje te sturen. Ik ben goed aangekomen in Xela (Guatemala), de stad waar ik de komende twee maanden zal verblijven. Ondanks dat ik me had voorgenomen om een weekendje lekker uit te rusten in Xela, ben ik al weer onderweg voor een bezoek aan Semuc Champey, voor een weekendje weg. Ik kreeg een week geleden de uitnodiging van Jade en Nele, twee Belgische studenten ergotherapie, die ook stage lopen bij Caras Alegres om mee te gaan naar deze gekende plek in Guatemala. Er zouden prachtige rivieren zijn en het landschap zou er echt de moeite waard zijn. Dit weekendje is georganiseerd door Casa Los Tiempos, een reisagentschap dat activiteiten en uitstapjes organiseert waarbij de winst gaat naar verschillende goede doel projecten.

Op dit moment zit ik in een knap microbusje met vier rijen zeteltjes. We zijn op schok met 7 meiden en een chauffeur. In onze groep zitten Jade en Nele (de Belgische studenten ergotherapie), Julia (een Amerikaans meisje dat Spaans volgt op onze taalschool), Eefje (een studente antropologie uit Nederland), Myriam (een Nederlands meisje dat in Xela is blijven plakken na een reis door Guatemala), Niobe (een Belgisch meisje uit Mol, dat werkt bij Casa Los Tiempos) en ik. Het is momenteel 15u en we zijn al van 7u onderweg en het is al duidelijk dat dit een gezellig weekend gaat worden. Ik keek niet echt uit naar zoveel uren in de bus, maar met zo’n leuke bende vliegt de tijd vooruit. We kletsen de hele tijd en zo leerden we elkaar op korte tijd kennen.

Hierna volgt een kort verslag over de afgelopen week in Xela.

Zondag 29 januari- donderdag 2 februari
Op zondagavond kwam ik met een shuttlebusje aan in Xela. We zaten met ongeveer twaalf personen in het busje en iedereen werd op zijn adres in Xela afgezet. Het was al donder dus het was moeilijk om de stad de herkennen, maar Dicap (het appartement waar ik twee jaar geleden gewoond heb), de supermarkt en de Xelapan (de bakker) herkende ik meteen vanuit het busje. Helemaal als laatste werd ik afgezet bij mijn gastfamilie. De familie bestaat uit een mama en een papa, een grootvader die ook in het gezin woont en twee zoons van 8 en 18 jaar. Het is een groter huis dan mijn vorige gastgezin en er is een ruime patio. Ik heb een kamer met een bed, een nachtkastje en enkele tafeltjes waar ik mijn spullen op heb georganiseerd. De ‘muur’ (ik geloof dat het een stuk stof is dat gespannen is tussen een houten raamwerk) is erg dun, waardoor er uit de kamer naast me waar de zoons slapen ‘salud’ wordt geroepen als ik moet niezen. Deze ochtend waren de jongens dan ook eerder wakker geworden van mijn wekker dan ik, maar daar zullen jullie wel niet van verschieten.

Maandagochtend leerde ik bij taalschool Sol Latino mijn leerkracht kennen, een leuke vrouw van 26 jaar. We hebben heel wat gebabbeld de afgelopen week, heel gezellig, en wat grammatica herhaald. In de namiddag ging ik naar Caras Alegres. Dit is het project waar ik stage zal lopen. Het project is gelegen in Las Rosas, een buitenwijk van Xela. Het is oorspronkelijk ontstaan als naschoolse kinderopvang (de kinderen hebben maar les tot 13u), maar is ondertussen uitgebreid met allerlei cursussen voor volwassen, een crèche,… Twee jaar geleden heb ik stage gelopen in dit project voor mijn opleiding ergotherapie. Het was een fijn weerzien. Ik werd warm ontvangen door mijn collega’s en er waren verschillende kinderen van de preparatoria (vergelijkbaar met derde kleuterklas, plek waar ik 3 maanden stage heb gelopen) die me herkenden. Deze week was semana de talleres (workschopweek) en ik heb geholpen bij het maken van kussens. De kinderen kopieerden een tekening uit een kleurboek en naaiden deze nadien vast aan een stuk stof. Ze volgden de lijnen van de tekening. Op het einde van de week konden de kinderen dan het papier wegscheuren en dan bleven de genaaide figuren achter. Niet eenvoudig voor de kleintjes, maar er waren mooie resultaten bij.

Het was een drukke week, maar af en toe was er zeker tijd voor wat ontspanning. Maandag een koffie met Annemarie, dinsdag een cerveza met Julia (nieuwe Amerikaanse student in de taalschool) in een plaatselijke bar (waar we de hele liter niet op kregen, dan maar even vragen om de fles mee te nemen naar huis en uiteindelijk met een plastieken zakje bier (heel gek zicht:)) naar huis liepen), woensdag lunchen met Jade en Nele en ‘s avonds een drankje bij Annemarie thuis en daarna uitgaan in La Paranda en een poging doen om salsa, bachata,… te dansen:), donderdag een drankje met quesadillas (tortillas gevuld met kaas) met Alejandro (een Guatemalteekse kunstenaar die ik in de shuttlebus leerde kennen) en een vriend van hem en ’s avonds salsalessen op de taalschool (het geconcentreerd dansen en vertalen van de Spaanse/Engelse instructies vraagt zoveel aandacht dat je er na anderhalf uur echt mentaal moe van bent, maar op een of andere manier blijft het wel leuk om te doen).

Even terug in de tijd… Wat gebeurde er tussen het laatste blogbericht en mijn aankomst in Xela?

Maandag 23 januari
Maandagochtend kwam ik aan in Cuzco (Peru) na een nachtrit vanuit Arequipa (Peru). Ik kwam terecht bij het gastgezin van Joke (Belgische vriendin, die in Cuzco verblijft of moet ik al verbleef zeggen?), even reisverhalen vertellen, maar dan splitsten onze wegen weer. Joke naar het werk en ik richting centrum om wat praktische dingen te regelen. Een lekker middagmaal bij het gastgezin en daarna trok ik naar een gezellige volkswijk om Cuzco nog wat beter te leren kennen. Tegen de avond had ik afgesproken met Joke, Neel en Liselot (haar stagecollega’s op het werk) voor een afscheidsetentje.

Dinsdag 24 januari
Ik maakte gebruik van mijn laatste momenten in Cuzco om nog wat dingen in de stad te leren kennen. Ik bezocht een kerk, waarbij je een prachtig zicht kon hebben op het centrale plein van Cuzco en een klooster. Bij het klooster volgde ik een tour met een gids. Het gebouw was een mix van het werk van de conquistadores en oorspronkelijke bouwwerk van de Inca’s. Het was een interessante rondleiding en het was boeiend om de mix van oud en nieuw te zien.
Na een lunch bij het gastgezin, stapte ik op de bus voor de busrit van Cuzco naar Lima (hoofdstad Peru).

Woensdag 25 januari
Deze dag bestond voornamelijk uit in de bus zitten en wat rondkijken in Lima om de tijd te doden wachtend tot het vliegtuig de volgende dag. Stiekem toch nog wat souvenirtjes kopen, ook al zat mijn zak al propvol:). Ik sloot mijn dag af met een afspraak met Eduardo, mijn buurman in het vliegtuig in de heenrit in december naar Peru. Een etentje en een cafeetje vormden een leuke afsluiter van de reis.

Donderdag 26 januari
Na een gezellige avond uit, voelde om 5u30 opstaan wel erg pittig aan. Snel aankleden, de laatste spullen inpakken, helemaal gepakt en gezakt een poging doen om de trappen af te gaan, de taxi in, in een lange rij aanschuiven voor de vlucht naar Mexic en dan hop het vliegtuig in. Vandaag zou het traject bestaan uit Lima-Mexico City en Mexico-City-Guatemala City. De eerste vlucht had een beetje vertraging, maar de overstap in Mexico is vlot verlopen. Nagenietend van mijn trip in Peru, Chili en Bolivia en al uitkijkend naar het volgende avontuur in Guatemala, wachtte ik rustig af tot het avond was en ik aankwam in de hoofdstad van Guatemala. Daar werd ik opgehaald door de taxidienst van hostel Dos Lunas. Een hostel dat gerund wordt door een Nederlands-Guatemalteeks koppel. Een gezellig kopje thee in het salon, een rustige nacht, een typisch ontbijt en dan om 10 uur een microbusje naar Antigua.

Vrijdag 27 januari
Antigua is de oude hoofdstad van Guatemala, ongeveer een uurtje gelegen van Guatemala City. Het is een aangename koloniale stad en in tegenstelling tot de hoofdstad, kan je er met een relatief gerust gemoed overdag rondwandelen. Ik werd afgezet bij hostel Yellow house, een hostel dat me was aangeraden door het vorige hostel. En ze hebben gelijk gekregen. Het was een heel fijne plek om te verblijven: mooi terras, propere keuken (waar je altijd terecht kunt om te koken), fijne slaapzaal (niet te groot en niet te klein), een sfeer waar je je altijd welkom voelt, vriendelijke mensen,…

Op een rustig tempo verkende ik de stad. Een bezoekje aan de bank om geld af te halen duurde al snel een uurtje. Er moest eerst toestemming verkregen worden om een grote hoeveelheid geld af te halen en dan moest ik helemaal geregistreerd worden. Ik voelde me haast een miljonair toen ik met letterlijk een stapeltje van 5cm bankbiljetten naar buiten liep. Uit ervaring weet ik dat bankbiljetten met een grote waarde niet zo handig zijn, de verkopers hebben vaak geen wisselgeld, dus vroeg ik voor kleine biljetten:).
Ik kookte een lekkere spaghetti bij het hostel en leerde enkele andere reizigers kennen.

Zaterdag 28 januari
Voor vandaag stond het verder bezoeken van de stad en het beklimmen van de vulkaan Pacaja op het programma. Er zijn in Antigua verschillende kerken, die echt de moeite waard zijn om te bezoeken. Op een kaart omcirkelde ik alle kerkjes die ik wilde bezoeken en zo stippelde ik een tour uit om er verschillende te kunnen zien. Als een kind op speurtocht, kruiste ik iedere keer de kerkjes door die ik bereikt had. Ik moest toch een beetje letten op de tijd, want om 14u werd ik bij mijn hostel verwacht voor de tocht naar de vulkaan.

Ik werd opgehaald door een busje. Bij het instappen merkte ik dat er alleen mannen waren. Ik kreeg al een beetje schrik voor het wandeltempo, maar dat bleek nadien gelukkig mee te vallen. Later stapten er ook nog twee Amerikaanse meisjes op. We waren een gevarieerde groep van ongeveer 15 deelnemers uit Amerika, Japan, Australië en ik was de enige Europese. De groep was iets te groot om goed contact te leggen met anderen of een echt groepsgevoel te hebben, maar het was ok voor wat het moest dienen.

Na een korte busrit ontmoetten we onze gids die samen met de groep naar boven zou wandelen. Het uitzicht bij de start van de tocht was echt lelijk, een berg met vele elektriciteitspalen op, maar bij het tweede deel van de tocht werd het uitzicht indrukwekkender, nu konden we de vulkaan goed bewonderen. De vulkaan bestond uit een berg donder zand. Het was dus erg stoffig en je had het gevoel zoals je op het strand wandelt, maar dan naar boven toe. Dat maakte de trekking niet gemakkelijk, maar het was niet zo hoog dus vond ik het wel meevallen. De pacaja is een actieve vulkaan, maar er was niets van lava te zien. Helemaal tot de top mochten we niet, maar op ons hoogste punt, waren de stenen zodanig warm dat we in de kuilen tussen de stenen marshmallows konden smelten door het natuurlijke vuur. Dat was zonder twijfelen het hoogtepunt van deze tocht.

Zondag 29 januari
Het ontbijt in hostel Yellow House was echt verrukkelijk! Vers fruit, pannenkoekjes, patatjes, een broodje, een tasje thee en altijd wel iemand die ook net de dag wil beginnen met een ontbijt op het terras. Gezelschap verzekerd!

Om 10u werd ik opgehaald bij mijn hostel voor een bezoek aan de koffieplantages. Guatemala staat bekend voor zijn lekkere koffie, dus leek me een bezoek wel een geschikte zondagse activiteit. Ik kreeg te horen dat Guatemala in tegenstelling tot bijvoorbeeld Brazilië gaat voor kwaliteit in plaats van kwantiteit. 85 procent van de koffie is bestemd voor export, 15 procent wordt lokaal gebruikt. Dat is ook wat overeenkomt met mijn ervaring, ik heb al heel veel mensen instant oploskoffie zien drinken hier. Het was een interessante tour waarbij we het hele proces hebben kunnen volgen, van koffieboontje aan de plant tot koffie in een pakje. Een vriendelijke gids nam ons (een groepje van vijf) mee naar alle verschillende plekken. Nog snel even tijd om koffie uit Antigua aan te kopen en dan weer op terugweg naar de stad, waar de shuttlebus naar Xela al snel zou aankomen.
Xxx
Annelore