vervolg eerste werkdag

Zoals ik dus geschreven had, beginnen de kinderen dus de dag met een gebedje. De juf vertelde dat we gingen bidden voor Jezus (uitgesproken als chesoes), die boven ons was. In het begin vond ik dit een rare uitspraak, maar bij haar volgende zin werd het me duidelijk waarom ze dit zei. Ze wou voorkomen dat de kinderen dachten dat ze moesten bidden voor hun klasgenootje dat ook ‘Jezus’ noemt.
Alle kinderen moeten bij het bidden rechtstaan, hun handen in bidhouding houden en hun ogen sluiten. Ze zijn nog zo klein en ze doen dat als zo flink! Aan goede manieren kunnen veel Belgische kinderen hier nog veel leren (lijkt me op het eerste zicht).

Daarna vertelde de vrijwilligster in de klas een verhaaltje aan de kinderen. Ik dacht dat ze hier al heel erg lang werkte, maar toen ik met haar praatte tijdens de pauze bleek dat ze nog maar een weekje in de klas werkte. De kinderen zijn al zo aan haar gewoon en vertrouwen haar al, dat belooft veel goeds voor mijn stage.

Ik ben positief verrast hoe vlot het in dit klasje loopt. De kleuterleidster weet duidelijk waarmee ze bezig is. Er zit voldoende structuur in de aanpak en de activiteiten zijn duidelijk goed voorbereid. Activiteiten kennen een zekere opbouw. Vandaag moesten de kinderen bijvoorbeeld op hun papier kriebelen, heel het blad vol. Daarna moesten ze propjes maken van de papiertjes en weer openmaken. Dit herhaalde ze een aantal keren. Alle kinderen deden tezamen mee. Nadien moesten ze het blad doormidden plooien en scheuren. In ieder hand moesten ze een propje houden. Daarna kregen ze een papiertje, waar ze de propjes op moesten plakken. In België zouden de kinderen een penseel krijgen, hier doppen de kinderen hun vinger in de lopende lijm. De twee gestapelde propjes werden afgewerkt tot een beertje door hier en daar wat bij te tekenen. Nadien werden de twee proppen (ook met de vingers) geschilderd.

Op een ander moment moesten de kinderen een tekening maken. Op een schrijfbord werden een aantal voorbeelden gemaakt wat de kinderen konden tekenen. Nadien kleurden de kinderen dit in. Ieder kind moet eigen schoolmateriaal kopen. In de klas liggen bijvoorbeeld pakketjes wasco’s met elk een naam op. Kinderen die het materiaal nog niet bijhebben worden aangespoord om het aan hun moeder te vragen.
Bij een andere oefening kregen de kinderen een stuk ‘inpakpapier’ met prentjes en moesten ze deze zo precies mogelijk uit knippen en daarna opkleven op een stukje papier.
Tijdens de pauze eten heel wat kinderen ongezond voedsel. De kinderen hun gebit is er vaak erg slecht aan toe. De vrijwilligster was aangenaam verast toen ik vertelde dat ik bewegingssessies aan de kinderen zou geven. De kinderen hadden hier echt nood aan, vertelde ze.

Toen ik vertelde wat onze studie in hield, vertelde de vrijwilligster spontaan over Alex, een jongetje dat niet goed meekan in de klas. Na de speeltijd heb ik wat meer op hem gelet. Hij voert opdrachten vaak fout of niet uit. Het is nog niet duidelijk of hij de opdracht niet goed hoort of niet goed begrijpt. Volgens de vrijwilligster is hij 8 jaar oud maar qua mogelijkheden jonger dan zijn zusje.
Op het einde van de dag stelde ik voor om de volgende dag wat individuele oefeningen met Alex te doen. De leerkracht was meteen erg enthousiast. Ze toonde me een lokaaltje waar ik met hem kon werken. Ik wil morgen met hem een paar kleine oefeningetjes doen, zodat ik beetje bij beetje zicht krijg wat er voor hem moeilijk loopt.

De les werd afgesloten met een leuk liedje over de verschillende vingers (wijsvinger, ringvinger,…). Daarvan moet ik de tekst zeker eens vragen:)

Groetjes

Annelore