een weekje in Cuzco + reis naar Chile

Ondertussen ben ik goed aangekomen in Chili. Het is superleuk om Conny terug te zien (zie verder). We hebben al samen gegeten, rusten nu even uit en gaan straks nog even uit in het centrum.

Momenteel zit ik op de bus op weg van Santiago (de hoofdstad van Peru) naar Temuco. Dit is de stad waar Conny woont. We zullen haar de komende drie weken bezoeken. Conny is een Chileense vriendin die we al enkele jaren niet meer hebben gezien en die we hebben leren kennen op de middelbare school in het vijfde middelbaar. Conny heeft een jaar in België gestudeerd via het AFS-programma. Joke en ik kijken er naar uit om haar terug te zien.

Ik moet alweer goed nadenken wat ik de afgelopen dagen allemaal heb gedaan. Ik heb verschillende uitstapjes gedaan, waardoor het lijkt dat ik veel langer in Cuzco (de streek waar Joke verblijft) ben geweest. Veel leesplezier bij het verslag van de afgelopen dagen.

Vrijdag 16 december

Op donderdag was ik aangekomen in Cuzco en vrijdag was dus mijn eerste volledige dag in Cuzco. In de voormiddag ging Joke werken op haar project en ging ik met de taxi naar het centrum van de stad. De eerste dagen moest ik het wat rustig aan doen, want door de enorme hoogte (meer dan 3400 meter hoogte), word je snel moe. Ik heb dus rustig een boekje gelezen op de Plaza de Armas, het beroemde en toeristische centrale plein. Je wordt er constant aangesproken door mensen die iets willen verkopen: schilderijen, armbandjes, riemen, poppetjes,… Nog even naar de bank en het internetcafé en dan spraken Joke en ik af aan Taca. Taca is de vliegmaatschappij waarmee we op 22-12 naar Chili zouden vliegen. Er was een staking gepland en wilden weten, wat me mochten verwachten. De medewerkers van Taca konden ons niet verder helpen, we zou gewoon naar het vliegtuig moeten gaan om dan te kijken of er vluchten zijn. (Gelukkig bleek er gisteren (nog) geen staking te zijn.) We gingen ook naar een reisagentschap (met een Belgische eigenaar:-) , Loki Travel) waar ik mijn trip naar Machu Picchu vastlegde (zie verder).

Even eten bij Joke’s gastgezin en dan gingen Joke en ik naar het project waar ze werkt. Er was een feestje gepland omdat de Kerstvakantie bijna zou gaan beginnen. Er werd chocolademelk en taart uitgedeeld en er was muziek voor de kleintjes om te dansen. Er waren heel veel kinderen (en ook wat ouders), waardoor het soms wat chaotisch verliep, maar het was superleuk om het project en de collega’s van Joke eens van dichtbij te mogen zien.

Het feestje duurde tot ongeveer 8 uur, daarna zijn we met een aantal vrienden (collega’s) van Joke gaan eten in een restaurantje.

Zaterdag 17 december
Joke en ik trokken opnieuw naar het centrum van de stad om in het internetcafé naar huis te skypen, nog wat van de omgeving te genieten, naar een artisanaal marktje te gaan en om kerstcadeautjes te zoeken voor haar gastgezin.

Zaterdagavond was er een afspraak voorzien met een gids van Loki Travel om het programma van de komende dagen te overlopen.

Zondag 18 december
Voor zondag en maandag had ik bij het reisagentschap een trip vastgelegd naar Pisac, Ollantantambo en Machu Picchu. Aangezien Joke al twee keer naar Machu Picchu was geweest hadden we dit vastgelegd bij een reisagentschap zodat ik dit met een groep kon bezoeken.

Ik moest om 8u15 bij het agentschap zijn en vertrok dan met de bus richting Pisac. We stopten bij een eerste ‘plaatselijk’ marktje met souvenirs, waar we twintig minuten een kijkje mochten nemen. Daarna mochten we in het dorp Pisac ook nog eens over de enorm grote markt lopen en souvenirs kopen. Ik hou van kleurrijke marktjes, maar deze hadden toch hun oorspronkelijke authenticiteit verloren. Om het half uur kwamen er grote bussen aan vol met toeristen en dit had duidelijk zijn invloed achter gelaten op de verkopers. De prijzen waren niet goedkoop, je werd er standaard aangesproken in het Engels en er liepen kinderen rond in ‘traditionele’ kledij om tegen betaling mee op de foto te gaan.

Het uitzicht was zeer mooi en er waren enkele uitzichtpunten, waar de bussen één voor één stopten om foto’s te nemen. Een heel rare gewaarwording om je één van de honderden toeristen per dag te voelen. Voor de middagpauze reden we naar een restaurant waar je voor een vast bedrag, dat zeker 5 à 10 keer zo hoog was als een normaal dagmenu zo veel kon eten als je wou. Bij de meeste groepsgenoten was deze maaltijd inbegrepen, maar bij mij en een ander koppel was dit niet het geval. We gingen op zoek naar een andere eetgelegenheid, maar kwamen van een kale reis terug. Ik kocht een theetje, want eten in dit decadent restaurant kon ik psychologisch echt niet aan:-).

We trokken door naar Ollantantambo, een archeologische site waar we een geleide rondleiding kregen. Het was heel leuk om het verhaal bij deze historische resten te horen, trapje per trapje (en het waren er veel) naar boven te klimmen en te genieten van het prachtige uitzicht. Wauw!

Na het bezoek aan Ollantantambo splitsten de wegen van alle groepsgenoten. Ik nam samen met een ander koppel de trein naar Aguas Calientes. Om Machu Picchu, dit is een heel bekende Inca-stad te midden van bergen gelegen te bezoeken, kan je of wel via een vier dagen lange wandeltocht afleggen of wel een trein nemen. Ik koos voor de tweede optie en het uitzicht in de trein was prachtig!!! Je rijdt echt tussen de bergen door.

Aguas Calientes is een toeristisch, maar leuk stadje waar alle reizigers naar Machu Picchu samenkomen om van daaruit ’s morgens naar de oude Inca-stad te trekken. Ik moest bij de trein zoeken naar iemand die mijn naam op een bordje zou meedragen en kwam zo bij mijn hotel terecht. Ik had een eigen kamer met douche en toilet. Ik nam me voor om nog even iets te eten en dan op tijd te gaan slapen, voor de uitstap van de komende dag. Er zou ook nog even een gids langskomen om de komende dag te overlopen.

Tijdens het wachten op mijn avondeten, zag ik Sander, de Nederlander die ik in de hoofdstad van Peru had leren kennen, passeren. Ik wist dat hij net als ik naar Cuzco zou gaan en Machu Picchu zou bezoeken, maar het was toch wel heel toevallig, dat we hier juist op dezelfde dag verbleven. Nadat ik mijn avondmaal had opgegeten, trok ik even het stadje in en kwam hem tegen in een restaurantje. We babbelden even en ik maakte kennis met twee Engelse groepsgenoten. We spraken af om de komende dag samen naar Machu Picchu te wandelen.

Maandag 19 december
Om 3u30 ging de wekker:-). Vol enthousiasme om dit wereldwonder te ontdekken stond ik op, even douchen, inpakken, even iets eten want om 4u30 hadden we afgesproken bij het hotel van de Engelse groepsgenoten om aan de beklimming naar Machu Picchu te beginnen. Het was nog donker toen we vertrokken. Het regende, maar het weer bleek toch beter mee te vallen dan het klonk van binnenuit. Al heel snel kwamen we bij het begin van de berg, waar de trapjes begonnen. Het zou meer dan een uur stijgen worden. Het was een zware maar zonder twijfel leuke tocht. De trapjes bleven maar komen en je kon het eindpunt niet zien, waardoor je geen idee had hoe lang je nog te gaan had. Je kon ook gewoon met een busje naar boven gaan, maar het zien van werelderfgoed moet je verdienen vond ik:). Na anderhalf à twee uur kwam ik plots aan. Het was iets na 6, dus ik had nog veel tijd voor ik een afspraak met mijn gids (7u45) had. Even uitrusten en dan kon ik samen met Sanders groep met mijn ticketje mee naar binnen glippen. We zaten neer op een uitzichtpunt kregen wat uitleg en zagen langzaamaan de wolken wegtrekken, waardoor de ruïnes beetje bij beetje beter zichtbaar werden. Heerlijk om de stad te bewonderen, nu er nog bijna geen toeristen waren!

Om 7u45 ontmoette ik mijn groep voor de rondleiding en mijn gids. We trokken twee à drie uur lang door de archeologische site en kregen informatie over de geschiedenis, de gebruiken, de bouwstijl,... Rond half 11 was de tocht afgelopen en was het helaas al beginnen regenen. Dat kan hier wel eens vaker gebeuren, want momenteel is het regenseizoen. Ik had een ‘toegangsticket’ om Huayna Picchu, een berg waarvan je een mooi uitzicht hebt op de oude Inca-stad, te beklimmen. Er zijn slechts twee keer 200 bezoekers per dag welkom. Ik liet me niet afschrikken door de regen en begon aan de beklimming. Het duurde iets minder dan een uurtje. Het was zweten en puffen, maar na de beklimming in de ochtend die veel langer duurde, vond ik dit wel meevallen. Door het regenweer en de wolken was het uitzicht niet zo perfect als op de foto’s op postkaartjes of in reisboeken, maar met een beetje geduld en fantasie kon ik de stad heel goed zien. De afdaling naar beneden volgde, even uitrusten bij de ingang van het park en ik zette een officiële stempel van ‘Machu Picchu’ met de datum erbij in mijn paspoort.

Het was even twijfelen of ik met de bus of te voet naar beneden zou gaan. Ik koos voor de wandeltocht. Vermoeiender, maar zeker interessanter. Ik volgde eerst al wandelend de weg van de bussen. Het afdalen ging op deze manier een pak trager, maar het uitzicht was veel beter. Ik zat midden tussen de bergen en wandelde steeds verder weg van de ruïnes die boven aan de berg lagen en steeds kleiner werden en ik kon het treinstation helemaal beneden al zien waar ik uiteindelijk moest eindigen. Nog een heel stuk naar beneden gegaan met de trappen, aan de praat geraakt met een Mexicaanse broer en zus uit Chiapas en daarna genoten van een verfrissende douche en heerlijke pizza.

De trein op, de bus in en een laatste stukje met de taxi en zo kwam ik tegen 23u weer aan in het gastgezin van Joke. Een vermoeiende maar leuke dag!

Dinsdag 20 december
Na de beklimming van Aguas Calientes naar Machu Picchu waren Sander en ik elk onze eigen weg op gegaan met onze eigen gids, maar we hadden afgesproken om de komende dag samen naar Pisac te gaan. Dit was het dorpje waar ik alvast het marktje had gezien, maar waar ook nog mooie ruïnes zouden gelegen zijn. We reden met een plaatselijke bus naar Pisac. Heerlijk om weer gewoon tussen de lokale bevolking te zitten en weer baas te zijn over je eigen reistempo! Vanaf het dorpje begonnen we onze beklimming naar de top van één van de omliggende bergen waar de ruïnes gelegen waren. Beetje bij beetje en met regelmatig een pauze om van het uitzicht te genieten kwamen we bij de eerste ruïnes. Het weer was goed, het uitzicht prachtig en het was er zo ongelofelijk rustig! De tijd ging snel en voor we het wisten hadden we enkele uren op deze mooie plek doorgebracht. Vaak zagen we gewoon helemaal geen andere reizigers, af en toe kwamen we iemand tegen waar we dan kort een praatje mee maakten. Helemaal op het einde van onze tocht hebben Sander en ik meer dan een uur boven op de top van een berg met een Belg zitten praten. Hij was in de zeventig jaar en was enkele maanden op doorreis door Latijns-Amerika. Visies en meningen over de meest diverse thema’s werden uitgewisseld.

De terugweg legden Sander en ik met de taxi af. Nog even een drankje in het dorpje, met de bus naar Cuzco, de was ophalen bij de wasserij en dan kon het inpakken voor Chili beginnen.

Woensdag 21 december
Ontbijten, de laatste dingen inpakken afscheid nemen van het gastgezin, de taxi nemen naar de luchthaven en voor we het goed en wel beseften zaten Joke en ik in het vliegtuig naar Lima, de hoofdstad van Peru. De vlucht ging razendsnel. Ongelofelijk dat je op dat uurtje dezelfde afstand aflegt als met een busreis van bijna 24 uur. In Lima kwamen we tegen de middag aan en we hadden pas na 22u ’s avonds de volgende vlucht dus trokken we naar Miraflores, een wijk in de hoofdstad om daar wat tijd door te brengen. We wilden een taxi vinden voor 30 sol (ongeveer 7 à 8 euro) omdat we wisten dat dit een correcte prijs was. Het was een beetje zoeken, maar uiteindelijk vonden we een chauffeur die ons voor deze prijs naar Miraflores zou rijden. We moesten wel heel even wachten tot de chauffeur nog een derde passagier zou vinden. Slim bekeken van de chauffeur! Onze derde passagier bleek een grote man (toch bijna twee meter, heel grappig tussen de niet zo grote Peruanen) uit Canada te zijn. Blake, de Canadese man, bleek vrienden in België te hebben en was ook op doorreis in Latijns-Amerika. Zoals dat bij reizigers gaat, zaten we voor we het zelf goed en wel besefte, samen te eten in een restaurantje en brachten we samen de hele namiddag door. We ontmoetten ook Junior, een broer uit het gastgezin van Joke, die ik een week eerder ook al had ontmoet. Ik blijf het supergezellig vinden om met Peruaanse vrienden/kennissen over het alledaagse leven in de stad te praten. Op deze manier leer je het leven zoals het is in Peru erg goed kennen.

Het terugvinden van het hostel van Blake, waar we onze handbagage veilig hadden opgeborgen, was iets moeilijker dan gedacht, maar we kwamen ruim op tijd op het vliegveld van Lima aan om onze vlucht naar Santiago, de hoofdstad van Chile te nemen. We vertrokken rond 23 uur en kwamen 2 à 3 uurtjes later al aan in Chili. Ik vond de vlucht te kort:-), ik was net lekker aan het slapen. Maar voor slapen was nu duidelijk geen tijd: alweer een paspoortcontrole, bagage ophalen, geld afhalen en zo veilig mogelijk verbergen, de bushalte zoeken, een kopje thee drinken:) en dan konden we rond 6 uur een busje nemen naar de busterminal. Conny (onze Chileense vriendin) had onze bus tickets van Santiago naar Temuco geregeld en we konden deze zonder probleem met een code omwisselen. Als alles goed verloopt, duurt deze busrit 10 uur. Dat zou op dit moment nog vier uurtjes zijn. Dat is in mijn ogen ondertussen al erg weinig! (Leve de laptop om tijd door te brengen op de busritten:-) ).


XXX

Annelore