Temuco en omgeving verkennen + de feestdagen

Beste lezers,

Vanaf morgen ben ik een weekje in Chile aangekomen. Tijd om jullie te laten weten hoe Chile en Temuco, Coni’s stad, nu eigenlijk is. Om eerlijk te zijn hebben Joke en ik al enkele dagen het gevoel in Europa te zitten. De winkelstraat is indrukwekkend, zoals ook het winkelcentrum, waar ook de cinema gelegen is. Ik heb nog geen zwervende mensen gezien en alle mensen zijn heel modern gekleed. Op het eerste zicht lijkt het heel goed te gaan op financieel vlak. Ik denk dat er een grote middenklasse is. De meeste mensen lijken zich een computer, camera, moderne gsm en leuke uitstapjes te kunnen veroorloven. Dat is echt een wereld van verschil met Peru of Guatemala.

Tot nu toe hebben we redelijk veel tijd in de stad Temuco doorgebracht, maar voor de komende dagen/weken zijn er nog uitstapjes naar een meer, de zee en de hoofdstad gepland.

Donderdag 22 december
We zijn hier in Temuco om Coni te bezoeken. Coni zat in het vijfde middelbaar bij ons in op de middelbare school en Joke, ik en de andere meisjes zijn een jaar lang goed bevriend geweest. We praten nu nog veel na over deze periode en op één of andere manier lijkt het helemaal nog niet zo lang geleden dat we elkaar leerden kennen.

Coni kwam ons ophalen bij de bushalte en eigenlijk voelde het vrij snel vertrouwd aan. We praten in een mix van Nederlands en Spaans. Als Coni, Joke en ik alleen zijn proberen we het Nederlands van Coni wat op te frissen en als er vrienden of familie bij zijn (wat meestal het geval is), spreken we Spaans.

In het huis van Coni maakten we kennis met Cote. Dit is de tweelingzus van Coni. Ze lijken wel op elkaar, maar we hebben nog nooit problemen gehad om ze uit elkaar te halen. Hun stemmen zijn bijvoorbeeld wel erg verschillend. Er is ook nog een jongere zus, die heet Fran. (Jullie hebben al door dat er meestal bijnamen/afkortingen van namen worden gebruikt:)). De mama van Coni is heel jong van uitstraling en maakt bij elke ontmoeting graag een praatje met ons. We hebben ondertussen ook al veel vrienden van Coni ontmoet en ze zijn allemaal erg open en vriendelijk voor ons.

Vaak wordt er afgesproken met vrienden (voor een barbecue, cinema, …), maar het valt ons ook op dat er bijna iedere keer wanneer we buiten komen vrienden of kennissen passeren. Ook al duurt de ontmoeting maar twee minuten er wordt steeds gekust bij de ontmoeting en bij het afscheid nemen. Ik vind dat wel een grappige bedoening vooral als je met veel bent op zo’n korte tijd het hele ‘rijtje’ twee keer moet afgaan.

De eerste avond zijn Coni, Cote, Fran, Joke en ik uit geweest naar de Okay samen met enkele van haar vrienden. Er was een bar, een dansvloer en wat tafeltjes, maar al deze ruimten liepen vlot op in elkaar over. Ik dacht even dat het de gewoonte was om in groep te dansen (zoals in Europa), maar al snel werd er vooral per twee gedanst. De blonde haren deden hun werk en ik werd dan ook snel uitgevraagd om te dansen. Het was een leuke avond, de tijd ging snel. Tegen drie à vier uur werden Joke en ik toch wel moe en begonnen we aan de moeilijke opdracht om Coni of Cote terug te vinden. In het donker lijken die Chilenen nog meer op elkaar:) Alle meisjes hebben lang zwart haar:)

Vrijdag 23 december
Coni, Joke en ik hebben het stadscentrum leren kennen en waren uitgenodigd op een barbecue bij vrienden. Het was heel gezellig. Ik blijf het wel raar vinden om binnen te barbecueën als het buiten zo’n prachtig weer is:) Er wordt gewoon op een heel andere manier met het weer omgegaan. Er wordt niet gejuicht omdat de zon schijnt, de mensen proberen wat in de schaduw te blijven en het idee van ‘zonnen’ bestaat niet echt, tenzij dan op het strand. Overdag is het hier gemakkelijk dertig graden, maar ’s avonds koelt het echt wel af waardoor een extra trui of jasje en een lange broek toch wel aangenaam is. Het is hier ook veel langer licht, dan in Guatemala of Peru op dit moment. In Peru werd het tegen half 7 al donker, hier begint het pas na 22u te schemeren .

De barbecue ging over tot een karaoke en een klein dansfeestje. De Cueca, dit is de nationale dans, werd ons getoond en dan was er ook nog een gek nummer dat steeds wordt opgezet als iedereen wat moe wordt. Het doel van het nummer was zoveel mogelijk chaos creëren: wat tegen elkaar lopen en duwen, heen en weer lopen, een tuimeling/salto maken tegen het plafond???,… Joke en ik keken verbaasd toe. Op een ander moment stond ik even op om van iets te eten en plots werd ik meegenomen in een dans met een van de vrienden van Coni. Hij volgt danslessen dus kon me goed leiden en voor je het weet maak je een dans terwijl iedereen erop staat de kijken. Een mens verlegt zijn grenzen en ja, daar zijn beelden van:)

’s Avonds zijn we naar een optreden van een rockgroepje van enkele vrienden van Coni geweest in ‘Bar sin nombre’ (bar zonder naam). Nadien nog naar een bar geweest. (De naam van de bar was plan B.) Het bier wordt per fles gekocht en er zijn dan plastieken bekertjes om de drank met vrienden te delen. Het was heel gezellig praten over de stakingen in het onderwijs, films, politiek, reizen, …

Zaterdag 24 december
Coni, Joke en ik zijn naar de film van De Gelaarsde Kat (Gato con botas) gaan kijken. Nog wat winkelen in het winkelcentrum, de laatste kerstcadeautjes kopen en dan naar huis om mee de feestvoorbereidingen te volgen. Fran, de zus van Coni, zou voor ons koken. Ze studeert gastronomie op school. Ze heeft volledig zelfstandig gevulde kalkoen gemaakt. De kalkoen werd helemaal proper gemaakt en opengesneden. Na het vullen werd de kalkoen met een draadje weer dichtgenaaid. Iedereen trok een mooi kleedje aan en om 21 à 22u begon de maaltijd. Het was erg lekker en nadien was het tijd om de cadeautjes te openen. Ik heb een leuke blauwwitte handtas van riet gekregen, een portefeuille (heel mooi!), een pakket met lotion en reuk, een sjaal van Alpaca (een soort wol dat niet jeukt:) van een lama-achtig dier), … Ik heb mezelf ook een boek met gedichtjes van Pablo Neruda cadeau gedaan. (Pablo Neruda is een bekende Chileense dichter, hij heeft ook een Nobelprijs gewonnen enzo.) Later op de avond kwam er nog een vriend op bezoek en hebben we tot de late uurtjes een gezelschapsspel gespeeld.

Zondag 25 december
We hebben lekker uitgeslapen en wilden de bus nemen naar de boerderij waar de oma en opa van Coni wonen. De laatste bus was al vertrokken, dus zijn we uiteindelijk met de taxi bij de boerderij aangekomen. Het was leuk om twee dagen rustig tussen de velden te zijn. Er was ook nog een nichtje (Constanza) van Coni, die 7 jaar was. Constanza en ik waren al snel goede maatjes.

Maandag 26 december
Heerlijk geslapen op de boerderij, wat is er nu gezelliger dan wakker worden van de dierengeluiden (wat schapen, honden, kippen, eendjes, kalkoenen,…) Gezellig wat lezen in het zonnetje, een maaltijd met de hele familie en een wandeling in de buurt, nog snel wat kersen plukken en dan keerden we alweer terug naar de stad. ’s Avonds hebben we tijdens een wandeling naar de cinema (ongeveer een uurtje) Temuco by night leren kennen en hebben we Mission Impossible gezien.

Dinsdag 27 en woensdag 28 december
Coni had les, dus Joke en ik hebben de stad nog wat verder verkend, een museumpje bezocht, een markt met souvenirs bezocht (al zijn Joke en ik toch meer fan van de souvenirs van Peru) en last but not least naar een buitenzwembad geweest. Heerlijk!!!

Donderdag 29 december tot zaterdag 31 december
Op woensdagmorgen namen we de bus richting het merengebied dat hier op 1 à 2 uur vandaan gelegen is. Het was een fantastisch uitje! De meren zijn prachtig. Ze zijn omgeven door zwarte redelijk smalle stranden en je hebt een fantastisch zicht op een vulkaan met eeuwige sneeuw. We hebben gedurende de drie dagen verschillende dorpjes/stadjes bezocht die in dit merengebied gelegen zijn. In ieder stadje verkende we de hoofdstraat met wat restaurantjes, cafeetjes en winkeltjes en bezochten we het strand. Met af en toe een verfrissing in het meer waren de temperaturen van meer dan dertig graden goed te verdragen.
Slapen deden we in het minst toeristische dorpje dat Coñaripe heet. We verbleven in een chalet-achtig huisje van vrienden van de mama van Coni. Ze hadden verschillende logeerkamers, waar wij er eentje van mochten gebruiken. Er woonde een koppel van 60 à 70 jaar en we werden ongelofelijk goed verzorgd: een lekker ontbijtje, een theetje, zelfgebakken brood,… Ik geloof dat zij het zelf ook leuk vonden om nog eens drie jonge ‘dochters’ in huis te hebben.

Op vrijdagavond rond 20u namen we afscheid van deze prachtige plek en reisden we terug naar het huis van Coni, waar we net op tijd aankwamen voor het avondeten voor Oudjaar. Er bestaat het bijgeloof dat je om veel geluk te hebben in het komende jaar je tijdens de jaarwisseling een gele onderbroek moet dragen. We hebben dus allemaal een gele onderbroek gekocht met de tekst ‘happy new year’ en hopen dat deze traditie het komende jaar zijn effect zal laten blijken.

De traditie om bij de jaarwisseling met een koffer een toertje te maken om in de toekomst veel te reizen, sprak me meteen aan. Dus ben ik de eerste minuut van het nieuwe jaar gestart met als een gek op de trap heen en weer rennen met een koffer. Joke, Coni, Cote en hun mama deden met zeer veel plezier en enthousiasme mee. Nog even buiten vuurwerk kijken en uitrusten, voor de uitgenodigde vrienden zouden arriveren. Tegen 2 uur was het grootste deel aangekomen. Gezellig babbelen en lachen met een muziekje op de achtergrond, ging over tot een dansfeestje met een het tapijt als ‘dansvloer’. De uren vlogen voorbij en voor je het goed en wel besefte was het eerste ochtendlicht al daar.

Zondag 1 januari
Na enkele uurtjes slapen, toch maar opgestaan. Het werd gewoon veel te warm om nog verder te slapen. Vandaag was een dagje uitrusten. Er waren nog wat mensen blijven slapen dus deze middag hebben we met acht middag gegeten: barbecue en sopapillas. (Sopapillas zijn een soort gefrituurde oliebolachtige schijven, die je met ketchup of mayonaise, met groentjes, met choco, met… kan eten. Je kan er dus een beetje alle richtingen mee uit. Lekker om een hongertje mee op te vullen als je onderweg bent.) In de late namiddag hebben we nog wat films gezien, al vielen mijn ogen af en toe wel eens dicht:).

Voor de komende dagen hebben we nog drukke plannen. Morgen zullen we een berg in de buurt beklimmen (ongeveer één à twee uutjes om boven te geraken), dinsdag en woensdag gaan Joke en ik logeren in een ander stadje (Valdivia) en vanaf woensdag trekken we richting de hoofdstad, om daar nog enkele dagen door te brengen voor ons vliegtuig alweer op ons wacht.

Ik hou jullie op de hoogte!

IK WENS JULLIE EEN FANTASTISCH 2012!!!!

Xxx

Annelore