vrijdag 22, zaterdag 23 en zondag 24

Hallo allemaal,
We zijn nu ondertussen bijna drie weekjes van huis, de gemiddelde vakantie zou nu echt wel gedaan zijn. Ik ben heel blij dat dat bij ons nog niet het geval is. Bij ons is het allemaal nog maar net aan het beginnen. Lees maar mee...
Even wat meer nieuws over de voorbije dagen. Het laatste dat ik had geschreven was donderdag, net voor we op bezoek gingen naar Judith, de organisatrice van Caras Alegres. Ik vond het een heel gezellige avond. Heel spontaan allemaal. We kregen er meer info over het project. Ik ben er nog meer van overtuigd geraakt dat ze heel goed weten waarmee ze bezig zijn. Ze hebben doorheen de jaren echt al een verschil gemaakt voor de wijk ‘Las Rosas'. Het is allemaal begonnen met een naschoolse opvang in de namiddag voor de kinderen. Ze hebben de plaatselijke bevolking bewust kunnen maken van hoe belangrijk onderwijs voor kinderen is. Op deze moment bestaat er ook een project voor vrouwen dat hen leert lezen en schrijven en ook wil werken aan het zelfvertrouwen van de vrouw. Binnenkort wordt er een kinderopvang georganiseerd voor kinderen tot 3 jaar zodat moeders makkelijker kunnen gaan werken en kinderen kunnen ontwikkelen. En zo kan ik nog wel even doorgaan... Ik ben blij en trots dat ik mijn steentje zal mogen bijdragen aan dit project.
Vrijdag heb ik de eerste sessies ‘Sherborne’ gegeven. Ik zou hier heel veel uitleg over kunnen geven, maar op deze blog zal ik proberen om het kort en concreet uit te leggen. De Sherborne-sessies zijn bewegingssessies. Bij deze bewegingssessies wordt geen materiaal gebruikt (ballen, hoepels, plinten, …) Het enige wat we gebruiken om te bewegen is ons eigen lichaam. Het gaat niet zozeer om alleen bewegen, maar vaak over samen bewegen. Bewegen is een heel ruim begrip het kan gaan over klimmen en klauteren (bijvoorbeeld over elkaar heen), springen, draaien, heel traag bewegen, of net lekker snel,… Wat me aanspreekt aan de methode is dat er positief met de kinderen wordt omgegaan. Het is de bedoeling dat je regelmatig de groep of een individu aanspreekt op wat het goed doet. Als een kind een beweging net iets anders uitvoert, kan dit een insteek zijn om die oefening te doen. Ik geloof dat dat de kinderen hier wel deugd zal doen. De kinderen komen vaak onzeker over.
In dit klasje wil ik de eerste periode sessies geven aan kleine groepjes van 5 kindjes. Zo heb ik dus vrijdag 4 vergelijkbare sessies gegeven. Ze duurden ongeveer 15 à 20 minuutjes. Ik haalde om de beurt een aantal kinderen uit de klas. Als de kinderen ( en ik) wat gewoon zijn aan deze sessies, wil ik ze ook aan grotere groepen kinderen geven. Ik heb aan de eerste sessie een goed gevoel overgehouden, ze namen alle oefeningen goed op en leken ze leuk te vinden.
Op vrijdag zijn we ons appartement gaan betalen en hebben we de sleutels ontvangen. Rond 5 uur hebben we een vergadering met de medewerkers van Caras Alegres bijgewoond. De voorbije periode werd besproken en er werd een plan uitgewerkt voor de projectweek en voor de verjaardags-dag. Wat die juist inhouden zal ik vertellen wanneer het zover is.
Nadien moesten we ons naar huis haasten want we moesten nog eten, verhuizen en om 20.00 was het dansles (salsa). Vrijdagavond wilden we onze koffers al verhuizen omdat zaterdag een drukke dag zou worden. We hebben een taxi gebeld. Ik moest meer over de alledaagse zaken schrijven, dus wat meer info over de taxi’s. Taxi’s nemen is hier heel gewoon. Je ziet er dan ook erg veel. Niet elke taxi is hier even betrouwbaar. We hebben twee nummers gekregen van de taalschool voor taxi’s, zodat we er betrouwbare hebben. De gemiddelde taxi kost hier zo’n 20 quetzal, da’s zo’n twee euro. Overdag zou het goedkoper zijn en als je hem niet opbelt maar gewoon onderweg neemt, zou het ook goedkoper zijn. Ik heb hier zelf nog niet supervaak de taxi genomen. We doen het enkel ’s avonds als wandelen niet veilig is. Ik heb al twee keer een taxi gebeld en daarna afgebeld omdat hij niet snel genoeg was. De Guatemalteken van de dansles zeiden dat dat geen probleem was.
Op weg naar de dansles kregen we te horen dat Rebecca, een van de Nederlandse meisjes, in het ziekenhuis lag. Ze was enkele dagen ziek geweest en moest nu 24u gevoed worden door een infuus. Ik belde hen even op en sprak af om Rebecca de komende dag samen te bezoeken.
De dansles bestond deze week uit Salsa. Het werd gegeven door een echte Salsa-dansleraar. Het is niet gemakkelijk. De dans bestaat uit bewegingen van de voeten, benen, knieën en niet van het bovenlichaam. Het is een dans in 7 tellen. Het vroeg veel concentratie om de stappen juist te doen en het ritme te volgen. Ik verkies voorlopig ‘bachata’ en ‘merengue’ omdat het denkwerk hier minder is en je heel je lichaam mag laten meedansen:)
Zaterdag bezocht ik Rebecca. Het woord ziekenhuis is niet helemaal correct voor waar ze opgevangen wordt. Misschien is het woord ‘verzorgingshuis’ beter. Het is een klein gebouwtje waar enkele mensen opgevangen kunnen worden. Bevallingen kunnen er ook gebeuren, denken we. Het ging redelijk goed met Rebecca. Ze was al een pak beter, dan de voorbije dagen. Op zaterdagavond mocht ze weer naar huis.
Daarna heb ik afscheid genomen van ons gastgezin en heb ik de laatste spullen meegenomen naar het appartement. Volgende week zullen we een hele week voor onszelf moeten/mogen koken. We zijn naar de markt geweest voor groenten, fruit, aardappelen, … te kopen. Dat vind ik erg leuk om te doen. Ten eerste omdat je echt lekker fruit kan kiezen. Er zijn veel kramen die hetzelfde verkopen en je kiest gewoon wat je aanstaat, keuze genoeg. Het is echt de plaatselijke bevolking die je geld geeft, da’s veel leuker dan je geld aan massa-winkels te geven. De eenvoud siert het gebeuren. Wegen gebeurt hier bijvoorbeeld met twee schaaltjes, eentje met gewichtjes en eentje met je groenten/fruit. De sfeer die er hangt bevalt me er wel.
Nadien heb ik mijn spullen in het appartement uitgepakt. Bij het gastgezin deed ik dit niet omdat het me niet de moeite leek voor die korte periode. ’s Avonds hebben we een soort van spaghetti gegeten. (Spaghetti-saus verkopen ze hier niet, daardoor was het geheel wat meer lopend, maar de smaak was meer dan ok.) De keuken is niet erg proper, net als de keukentafel en stoelen. Op zich is dat natuurlijk niet zo leuk, maar we hebben er al heel goed om kunnen lachen! (We hebben de stoelen en tafel een schoonmaakbeurt gegeven en bewaren onze kook- en eetspullen op onze kamer.)
Vandaag is het alweer zondag. We genieten van het internet! Het brengt toch wel rust dat je dit niet heel de tijd moet inplannen. We kunnen nu ook ’s morgensvroeg of ’s avonds laat internetten. Ik zit op dit moment live-muziek van studio Brussel te luisteren :)
Straks gaan we eten in de Mac Donalds, mmmmh frietjes :) en naar de grote supermarkt. Daar kunnen we Europese producten kopen zoals chocolade, vlees,beleg voor de boterham, misschien zelf choco of hagelslag (hoe smaakt dat ook alweer?)…
Heel veel groetjes
Annelore