overzicht van drie weken(documentje voor school)

Voor school heb ik een documentje moeten schrijven over onze eerste drie weken. Ik dacht dat jullie, bloglezers, dat misschien ook wel eens wilden lezen.

Beste lezer,

Fijn dat je in je drukke, drukke leven even de tijd neemt om dit te lezen. Als ik het me goed herinner is het de bedoeling dat we regelmatig onze school op de hoogte houden over de gebeurtenissen in het buitenland. We moesten ons hierbij zowel richten op lezers die we kennen als op lezers die we niet kennen. Deze keer zal ik, Annelore, een berichtje schrijven. Over drie weken mogen jullie een berichtje van Hanne verwachten.

Of je deze tekst vandaag, morgen of nog veel later leest, weet dat je me altijd een mailtje mag sturen met vragen, opmerkingen, bedenkingen, … Dat kan je doen op annelore.peeters@hotmail.com
Als je graag wil volgen wat we hier allemaal beleven, dan nodig ik jullie uit op mijn blog annelorepeeters.waarbenjij.nu

In dit documentje zal ik noteren wat we in het algemeen de afgelopen periode hebben gedaan en enkele opmerkelijke cultuurverschillen beschrijven. Weet hierbij wel dat ik op geen enkel moment volledig kan en wil zijn. Bedenk hierbij ook dat wat ik schrijf niet ‘’de’’ waarheid is, hoogstens ‘’ een’’ waarheid. Ik beschouw de verschillen die ik hier zie in het algemeen als ‘anders’, niet beter, niet slechter… Ik nodig jullie uit om hetzelfde te doen.

Wat hebben we al gedaan?
De eerste periode dat we hier waren hebben Hanne en ik gewoond in een gastgezin. Ons gastgezin bestond uit een moeder die, in vergelijking met de meeste ouders hier, al iets ouder is en een zoontje, Antonio. Hij is negen jaar. In het gezin leefde ook een grootmoeder, maar hier hadden we minder contact mee. Hanne en ik hadden elk onze eigen kamer, daar brachten we vooral ’s avonds tijd door.

We aten drie maal per dag bij ons gastgezin. De broodmaaltijd was er vaak erg eenvoudig. Als beleg konden we bijvoorbeeld enkel kiezen voor confituur (geen choco, kaas, vlees, salaatjes, …). Er werd bijna elke maaltijd aangeboden om een eitje te eten. Een maaltijd bestond meestal uit rijst of patatjes met een bepaalde groente. De groenten waren regelmatig van een andere smaak dan we gewoon zijn. Elke warme maaltijd stonden er tortilla’s op tafel.

Elke voormiddag volgden Hanne en ik spaanse lessen. Iedere leerling heeft er een eigen leerkracht. Deze leerkracht begeleidt je een hele week. De volgende week krijg je een nieuwe leerkracht. De inhoud van de les is heel uiteenlopend. Zowel cultuur, grammatica, vocabularia,… komen aan bod. Je wordt gestimuleerd om zoveel mogelijk spaans te spreken, waardoor je snel bijleert.

De taalschool organiseert op sommige namiddagen en in het weekend activiteiten om het land beter te leren kennen. We hebben aan verschillende van deze activiteiten deelgenomen en hebben hier heel erg van genoten. Het was erg handig dat we een gids mee hadden, want we moesten vaak verschillende busjes nemen om op onze bestemming aan te komen.

Ondertussen zien onze dagen er al helemaal anders uit. In de voormiddag doen we stage bij een kleuterschooltje en in de namiddag bij Caras Alegres, een naschoolse opvang. Twee keer per week geef ik sessies Sherborne aan de kleuters. Dit bevalt zowel hen als mij goed. Momenteel geef ik sessies aan groepjes van ongeveer 5 personen, in de toekomst zullen die langzaamaan groter worden.

Voor de rest help ik mee in het kleuterklasje. In dit klasje zit een jongetje met problemen dat ik extra begeleidt, mogelijk komen er nog meer kinderen bij die ik wat extra zal ondersteunen.
Hanne geeft in haar kleuterklasje twee maal per week schrijfdans met kleine groepjes peuters, maar hierover zal ze volgende keer vast meer vertellen.

Sinds zaterdag zijn Hanne en ik verhuisd naar een appartementje, dat erg in het centrum van de stad gelegen is. Ook hier hebben we elk een eigen kamer. Hanne en ik delen het appartementje met nog twee andere bewoners. Ze hebben ongeveer dezelfde leeftijd als ons en zijn afkomstig uit Amerika en Guatemala. We delen een living/eetkamer, keuken en badkamer met hen.

Cultuurverschillen
VEILIGHEID
We leven hier in een grote stad. De auto’s rijden hier best snel en agressiever (toeteren, snelle bochten, roepen, …) dan we gewoon zijn in België. Verkeersborden of –lichten zie je erg zelden. Als je wil oversteken, moet je erg goed opletten, want het is niet de gewoonte om te stoppen voor voetgangers. Fietsers zie je bijna niet, fietspaden zie je nooit. Voetpaden zijn er wel, deze zijn erg hoog in vergelijking met de straat, soms wel meer dan een halve meter verschil in hoogte.
Wanneer het donker is, vanaf 18.00 à 19.00 wordt alleen op straat lopen afgeraden. Zeker als we iets verder moeten geraken, nemen we meestal de taxi. Maar ook bij taxi’s moet je opletten of je wel een betrouwbare neemt.
Ook overdag moet je letten op je waardevolle spullen. Vooral bij chaotische momenten zoals het uitstappen uit een busje. Voorlopig hebben we hier nog geen problemen met gehad.

GASTVRIJHEID
In ons gastgezin kwamen wij altijd op de eerste plaats. We kregen eerst eten, drinken, … Als er bezoek kwam, kreeg het bezoek eerder eten als de familie zelf. We zagen zelfs een keer dat er boterhammen werden gesmeerd voor het bezoek, een volwassen vrouw.
Catalina, de moeder uit het gezin, zorgde voor ons als een ‘ware mama’. Als we naar huis belden moesten we de groetjes van haar doen, als ik vertelde dat mijn oma jarig was, moest ik haar dikke kussen geven van haar, … We kregen goede raad. Ze nemen je hier meteen op in de groep.

IMPERFECTIE
Alle huizen, kamers,… zijn imperfect. Om te beginnen zijn wij in België gewoon dat alles ‘'ziekenhuisproper'' is, dat is hier bijna nergens het geval. Bijna alle kamers zijn hier stoffig. Voor de rest zit het verschil hem vaak in details: oude stickers aan je bed (die er half af zijn getrokken), muren waar de verf vandaan is, kasten die niet handig open gaan, deuren die niet recht gebouwd zijn of niet volledig sluiten, daken die versleten zijn … Niemand doet hier moeite om die onvolkomenheden te verbergen. Het is hier heel normaal. Mensen blijven hier materiaal veel langer gebruiken, ook al is het al duidelijk aan het verslijten. Ik denk aan schoenen, rugzakken, kookmateriaal,… Moet je die oude auto’s hier eens zien! Ze vallen net niet uit elkaar:)

PRIJZEN
De munteenheid hier is ‘quetzal’. 10 Quetzal komt overeen met ongeveer 1 euro. Mensen hebben hier duidelijk minder geld, maar gaan daarom niet meer respectvol met hun geld om. Heel veel mensen lijken hier geen portemonnee te gebruiken, ze bewaren het geld in hun broekzak, de zak van hun schort, trui … Er wordt veel gewerkt met briefjesgeld, waardoor je vaak totaal verkreukelde briefjes krijgt. (We zijn op zoek naar mooie briefjes als aandenken, maar die zijn niet zo makkelijk te vinden.) Verkopers halen vaak een stapeltje biljetten van zeker 5 à 6 centimeter boven om je wisselgeld te geven.
Er bestaat een briefje vanaf 1 quetzal, dat is nog geen 10 eurocent. De alledaagse zaken in de plaatselijke winkels zijn hier veel goedkoper. Ik denk hierbij aan frisdrank, chips, fruit,… Ik ben bijvoorbeeld net een ijsje gaan eten. Ik koos voor een ijsje dat te vergelijken is met een Magnum met nootjes. In België betaal je daar toch snel 2 of 2.5 euro voor. Ik betaalde 6 quetzal, zo’n 60 cent.

DE STRAAT OP
Ik merk het al bijna niet meer op, maar het straatbeeld is hier zeker anders dan in België. Om te beginnen is er veel meer leven op straat, de zon schijnt zo goed als altijd, … Er zijn vele verkopers: sommige in kraampjes, andere met een bak met een touw rond hun nek, schoenenpoetsers, ijskarretjes, …
Er is een heel gamma van mensen dat hier rondloopt. Een eerste groep zijn de heel traditionele mayavrouwen (kleurrijke kledij, steeds met een rok aan, vaak vlechten, soms een baby op de rug,…) Hanne en ik merkten al op dat de meeste oudere vrouwen hier erg mager zijn, maar de moederfiguren meestal behoorlijk gezet zijn. Een tweede groep zijn de klassiek geklede vrouwen en mannen. Anderzijds zijn er ook jongeren en jongvolwassen die zich juist opvallend jong en hip kleden.

Ik zou echt nog over massaal veel dingen kunnen schrijven: het gebrek aan onderwijs dat vele mensen heel naïef maakt, de omgang met blanken, de omgang met de warmte (ze dragen hier allemaal een lange broek en een trui:)), de hygiëne, de typische muziek, de wasserettes, de internetcafés, het uitgaansleven, …

Geniet van jullie alledaagse luxe!

Vele groetjes!!!

Annelore Peeters